Het fenomeen mentorschap wordt door de Nederlandse wetgever als volgt beschreven:

“Indien een meerderjarige als gevolg van zijn geestelijke of lichamelijke toestand tijdelijk of duurzaam niet in staat is of bemoeilijkt wordt zijn belangen van niet-vermogensrechtelijke aard zelf behoorlijk waar te nemen, kan de kantonrechter te zijnen behoeve een mentorschap instellen.”

Een mentor behartigt dus de belangen van een persoon die dit zelf niet meer (volledig) kan. Een mentor gaat niet over geldzaken, maar over beslissingen rondom behandeling, verpleging, verzorging en begeleiding.

Ik zie de taken van mij als mentor als volgt:
• Onderhouden van het contact met de betrokkene en de hulpverleners;
• Vertegenwoordigen van de betrokkene richting hulpverleners;
• Overleggen met hulpverleners over het zorgplan / ondersteuningsplan;
• Toezien dat de zorg gegeven wordt in overstemming met de gemaakte afspraken;
• Indien nodig, het regelen van andere zorg.